ΓΕΝΕΥΗ – Οι σκληρές περικοπές στη χρηματοδότηση του ανθρωπιστικού τομέα βάζουν σε κίνδυνο εκατομμύρια ζωές. Οι συνέπειες για τους ανθρώπους που αναγκάζονται να εκτοπιστούν για να γλιτώσουν από τον κίνδυνο θα είvαι άμεσες και καταστροφικές:
- Γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες που διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο να υποστούν βιασμό και άλλες μορφές κακοποίησης χάνουν ήδη την πρόσβαση σε υπηρεσίες που τις κρατούσαν ασφαλείς.
- Παιδιά μένουν χωρίς δασκάλους ή σχολεία, μια κατάσταση που τα ωθεί στην παιδική εργασία, το trafficking (εμπορία ανθρώπων), ή τους πρόωρους γάμους.
- Προσφυγικές κοινότητες θα έχουν ελλείψεις σε στέγαση, νερό και τρόφιμα.
Οι περισσότεροι πρόσφυγες παραμένουν σε κοντινή απόσταση από τα σπίτια τους. Η περικοπή της ανθρωπιστικής βοήθειας θα κάνει τον κόσμο λιγότερο ασφαλή και θα αναγκάσει περισσότερους απελπισμένους ανθρώπους να γίνουν πρόσφυγες ή να συνεχίσουν να μετακινούνται περαιτέρω.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει αναζητήσει καινοτόμους και αποτελεσματικούς τρόπους για την εκπλήρωση της αποστολής της, αξιοποιώντας πλήρως κάθε δωρεά για όσους ανθρώπους διαφεύγουν από τον κίνδυνο. Πάνω από το 90 τοις εκατό του προσωπικού μας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, παρέχοντας βοήθεια στις πληγείσες κοινότητες.
Μαζί με τους εταίρους μας, πέρυσι μόνο ανταποκριθήκαμε σε 43 προσφυγικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Με λιγότερη χρηματοδότηση, λιγότερο προσωπικό και μικρότερη παρουσία της Ύπατης Αρμοστείας στις χώρες που φιλοξενούν πρόσφυγες, η εξίσωση είναι απλή: θα χαθούν ζωές.
Η παρούσα κατάσταση δεν αφορά απλώς ένα έλλειμμα χρηματοδότησης – πρόκειται για μια κρίση ευθύνης. Το κόστος της αδράνειας θα μετρηθεί σε πόνο, αστάθεια και κατεστραμμένες ζωές.
Η δέσμευσή μας προς τους ανθρώπους που αναγκάζονται να ξεριζωθούν παραμένει ακλόνητη. Εφόσον έχουμε συνεχή υποστήριξη, μπορούμε να εντοπίζουμε και να βοηθούμε τους πιο ευάλωτους, να μεταβαίνουμε άμεσα στο πεδίο όταν προκύπτουν νέες κρίσεις, να βοηθούμε στη σταθεροποίηση των εύθραυστων περιοχών και να διευκολύνουμε την ασφαλή επιστροφή των προσφύγων στον τόπο τους.
Απευθύνουμε έκκληση στα κράτη μέλη να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί. Τώρα είναι η ώρα για αλληλεγγύη, όχι για υποχώρηση.
